SEGUNDA DECLINAÇÃO (CONT.)
1.
Declinação de nomes em –er e –ir. No Latim
antigo todos os nomes masculinos da segunda declinação terminavam em –os. Esse –os transformou-se mais tarde em –us em palavras como servus,
e cahiu inteiramente em palavras cujo radical terminava em –r, como puer, menino; ager, campo; e vir, homem. Estas palavras são declinadas como se segue:
Caso
|
Singular
|
Plural
|
Nominativo
|
puer
|
puerī
|
Vocativo
|
puer
|
puerī
|
Accusativo
|
puerum
|
puerōs
|
Genitivo
|
puerī
|
puerōrum
|
Dativo
|
puerō
|
puerīs
|
Ablativo
|
puerō
|
puerīs
|
Caso
|
Singular
|
Plural
|
Nominativo
|
ager
|
agrī
|
Vocativo
|
ager
|
agrī
|
Accusativo
|
agrum
|
agrōs
|
Genitivo
|
agrī
|
agrōrum
|
Dativo
|
agrō
|
agrīs
|
Ablativo
|
agrō
|
agrīs
|
Caso
|
Singular
|
Plural
|
Nominativo
|
vir
|
virī
|
Vocativo
|
vir
|
virī
|
Accusativo
|
virum
|
virōs
|
Genitivo
|
virī
|
virōrum
|
Dativo
|
virō
|
virīs
|
Ablativo
|
virō
|
virīs
|
2.
O vocativo d’estas palavras é egual ao
nominativo, seguindo a regra geral.
3.
A declinação differe d’aquella de servus apenas no nominativo e vocativo
singular.
4.
Em puer
o ‘e’ pertence ao radical, mas em ager (radical
agr) não, e foi inserido no
nominativo para o fazer mais facil de pronunciar. Muitas palavras são
declinadas como ager. O genitivo
mostrará quando se deve seguir a declinação de puer ou ager.
5.
Adjectivos masculinos em –er da segunda declinação são declinados como os substantivos em –er. Poucos são declinados como puer, porem muitos são como ager. No feminino e no neutro é
mostrado cada fórma a seguir, assim:
Masc. Fem. Neut.
līber lībera līberum (livre) declinam-se como puer
pulchr pulchra
pulchrum (bello) declinam-se como ager
6.
Vocabulario:
Substantivos:
ager, agrī, m., campo
cōpia, -ae, f., abundancia
Cornēlius, Cornēlī, m., Cornelio
praemium, praemī, n., recompensa, premio
puer, puerī, m., menino, garoto
scūtum, -ī, n., escudo
vir, virī, m., homem
Adjectivos:
legiōnārius, -a, -um, legionário,
pertencente á legião
līber, lībera, līberum, livre.
pulcher, pulchra, pulchrum, bello,
formoso, louvavel
Preposições:
apud, acc., juncto de, ao pé de; em casa
de, em companhia de
Conjuncção:
sed, mas
7.
Magna est Italiae fāma, patriae Rōmānōrum, et clāra
est Rōma, domina orbis terrārum. Tiberim, fluvium Rōmānum, quis nōn laudat et pulchrōs
fluviō fīnitimōs agrōs? Altōs mūrōs, longa et dūra bella, clārās victōriās quis
nōn laudat? Pulchra est terra Italia. Agrī bonī agricolīs praemia dant magna,
et equī agricolārum cōpiam frūmentī ad oppida et vīcōs portant. In agrīs populī
Rōmānī labōrant multī servī. Viae Italiae sunt longae et lātae. Fīnitima Italiae est īnsula Sicilia.
8. Dialogo
Marcus e Cornelio
C. Ubi est,
Mārce, fīlius tuus? Estne in pulchrā terrā Italiā?
M. Nōn est,
Cornēlī, in Italiā. Ad fluvium Rhēnum properat cum cōpiīs Rōmānīs quia est fāma
novī bellī
cum Germānīs. Līber Germāniae populus Rōmānōs nōn amant.
C. Estne fīlius
tuus cōpiārum Rōmānōrum lēgātus?
M. Lēgātus nōn
est, sed est apud legiānāriōs.
C. Quae arma
portat?
M. Scūtum magnum
et lōrīcam dūram et galeam pulchram portat.
C. Quae tēla
portat?
M. Gladium
et pīlum longum portat.
C. Amatne lēgātus
fīlium tuum?
M. Amat, et
saepe fīliō meō praemia pulchra et praedam multam dat.
C. Ubi est
terra Germānōrum?
M. Terra
Germānōrum, Cornēlī, est fīnitima Rhēnō, fluviō magnō et altō.
Nenhum comentário:
Postar um comentário