sábado, 11 de julho de 2015

SEGUNDA DECLINAÇÃO (CONT.)
1.       Declinação de nomes em –er e –ir. No Latim antigo todos os nomes masculinos da segunda declinação terminavam em –os. Esse –os transformou-se mais tarde em –us em palavras como servus, e cahiu inteiramente em palavras cujo radical terminava em –r, como puer, menino; ager, campo; e vir, homem. Estas palavras são declinadas como se segue:
Caso
Singular
Plural
Nominativo
puer
puerī
Vocativo
puer
puerī
Accusativo
puerum
puerōs
Genitivo
puerī
puerōrum
Dativo
puerō
puerīs
Ablativo
puerō
puerīs

Caso
Singular
Plural
Nominativo
ager
agrī
Vocativo
ager
agrī
Accusativo
agrum
agrōs
Genitivo
agrī
agrōrum
Dativo
agrō
agrīs
Ablativo
agrō
agrīs

Caso
Singular
Plural
Nominativo
vir
virī
Vocativo
vir
virī
Accusativo
virum
virōs
Genitivo
virī
virōrum
Dativo
virō
virīs
Ablativo
virō
virīs

2.       O vocativo d’estas palavras é egual ao nominativo, seguindo a regra geral.
3.       A declinação differe d’aquella de servus apenas no nominativo e vocativo singular.
4.       Em puer o ‘e’ pertence ao radical, mas em ager (radical agr) não, e foi inserido no nominativo para o fazer mais facil de pronunciar. Muitas palavras são declinadas como ager. O genitivo mostrará quando se deve seguir a declinação de puer ou ager.
5.       Adjectivos masculinos em –er da segunda declinação são declinados como os substantivos em –er. Poucos são declinados como puer, porem muitos são como ager. No feminino e no neutro é mostrado cada fórma a seguir, assim:
Masc.              Fem.                   Neut.
līber                lībera                   līberum           (livre)  declinam-se como puer
pulchr             pulchra               pulchrum        (bello)  declinam-se como ager
6.       Vocabulario:
Substantivos:
ager, agrī, m., campo
cōpia, -ae, f., abundancia
Cornēlius, Cornēlī, m., Cornelio
praemium, praemī, n., recompensa, premio
puer, puerī, m., menino, garoto
scūtum, -ī, n., escudo
vir, virī, m., homem

Adjectivos:
legiōnārius, -a, -um, legionário, pertencente á legião
līber, lībera, līberum, livre.
pulcher, pulchra, pulchrum, bello, formoso, louvavel

Preposições:
apud, acc., juncto de, ao pé de; em casa de, em companhia de

Conjuncção:
sed, mas

7.       Magna est Italiae fāma, patriae Rōmānōrum, et clāra est Rōma, domina orbis terrārum. Tiberim, fluvium Rōmānum, quis nōn laudat et pulchrōs fluviō fīnitimōs agrōs? Altōs mūrōs, longa et dūra bella, clārās victōriās quis nōn laudat? Pulchra est terra Italia. Agrī bonī agricolīs praemia dant magna, et equī agricolārum cōpiam frūmentī ad oppida et vīcōs portant. In agrīs populī Rōmānī labōrant multī servī. Viae Italiae sunt longae et lātae.  Fīnitima Italiae est īnsula Sicilia.


8.       Dialogo
Marcus e Cornelio

C. Ubi est, Mārce, fīlius tuus? Estne in pulchrā terrā Italiā?

M. Nōn est, Cornēlī, in Italiā. Ad fluvium Rhēnum properat cum cōpiīs Rōmānīs quia est fāma
novī bellī cum Germānīs. Līber Germāniae populus Rōmānōs nōn amant.

C. Estne fīlius tuus cōpiārum Rōmānōrum lēgātus?

M. Lēgātus nōn est, sed est apud legiānāriōs.

C. Quae arma portat?

M. Scūtum magnum et lōrīcam dūram et galeam pulchram portat.

C. Quae tēla portat?

M. Gladium et pīlum longum portat.

C. Amatne lēgātus fīlium tuum?

M. Amat, et saepe fīliō meō praemia pulchra et praedam multam dat.

C. Ubi est terra Germānōrum?


M. Terra Germānōrum, Cornēlī, est fīnitima Rhēnō, fluviō magnō et altō.

Nenhum comentário:

Postar um comentário